Echolalię należy skonsultować z lekarzem, jeśli występuje u dziecka powyżej 3. roku życia. Powtarzanie przez dzieci słów lub zdań zwykle nie budzi w rodzicach niepokoju. Trzeba jednak wiedzieć, że na pewnym etapie życia to zjawisko może być groźnym objawem chorobowym. Dlaczego dziecko wielokrotnie powtarza te same słowa? Co robić, gdy u dziecka występuje echolalia? Echolalia to wielokrotne powtarzenie zasłyszanych słów - nie bez powodu nazwa kojarzy się z echem. Jest to zaburzenie myślenia objawiające się automatycznym powtarzaniem przez dziecko zasłyszanych słów, fraz lub całych zdań, często w tej samej intonacji. Zwykle echolalia jest zjawiskiem fizjologicznym, ale tylko wtedy, gdy występuje u dzieci uczących się mówić – do 2-3. roku życia. Gdy jednak zdarza się dzieciom starszym, może być objawem poważnej choroby np. Zespołu Tourette'a, autyzmu czy schizofrenii. Czytaj także: Zaburzenia mowy: najczęstsze zaburzenia mowy [PORADNIK] Kiedy echolalia jest zjawiskiem fizjologicznym? Wyróżnia się echolalię rozwojową, która jest normalnym etapem rozwoju niemal każdego dziecka uczącego się mówić. Zwykle zjawisko powtarzania występuje w okolicach 30. miesiąca życia dziecka, choć pierwsze jej elementy mogą pojawić się nawet w 10. miesiącu życia jako przejaw funkcji naśladowczej. Wielokrotne powtarzanie zasłyszanych słów pomaga dziecku utrwalać je i zapamiętywać ich brzmienie. Jest jednym z kroków w rozwoju mowy u dziecka. Echolalia w tym wieku nie jest czymś niepokojącym i nie powinna budzić zdziwienia. Rodzice nie mają podstaw, by podejrzewać u takiego dziecka jakiekolwiek upośledzenia, jeśli poza echolalią dziecko nie zdradza niepokojących objawów. Jedyną słuszną radą w tym przypadku jest przeczekanie tego etapu i wykorzystywanie echolalii rozwojowej do nauki nowych słówek i rozwijania mowy. Czytaj także: Afazja dziecięca: czym jest i jak ją leczyć? Kiedy echolalia jest zaburzeniem mowy? Jako zaburzenie mowy jest traktowana echolalia utrzymująca się u dziecka, które ma więcej niż 3 lata. To wiek, gdy zjawisko powtarzania zasłyszanych słów czy zdań powinno zanikać. Jeśli tak się nie dzieje, jest to powód do niepokoju, gdyż w tym wieku może to być m. in. objaw autyzmu lub upośledzenia umysłowego. W tym przypadku mamy do czynienia z dwoma rodzajami echolalii – natychmiastową i odroczoną. W przypadku tej pierwszej dziecko powtarza frazę od razu, gdy ją usłyszy - na przykład nie odpowiada na zadawane mu pytania, tylko powtarza to pytanie z zachowaniem tej samej intonacji. Np. my pytamy – Czy chcesz lizaka? Ono odpowiada: "Czy chcesz lizaka". Echolalia odroczona występuje wtedy, gdy powtórzenie jakiegoś zdania jest odroczone w czasie np. gdy dziecko, bawiąc się, zaczyna powtarzać zasłyszany kilka dni wcześniej dialog z bajki ale bez kontekstu sytuacyjnego (czyli to co mówi, nie ma związku z tym, co właśnie robi). O takiej mowie mówi się, że nie ma wymiaru najlepszym przypadku mamy do czynienia ze zwykłym opóźnieniem w rozwoju mowy. W sytuacji, gdy echolalia występuje u dziecka ponad 3-letniego, należy skonsultować się w tej sprawie z lekarzem pediatrą, który pokieruje nas do właściwego specjalisty. Rozpoznanie zaburzeń na wczesnym ich etapie daje większe szanse na ich unormowanie, dzięki wczesnemu zastosowaniu odpowiedniej terapii.
Nie mozna porównywać dzieci, ponieważ kazdy człowiek jest inny. Jezeli mowa nie bedzie sie rozwijała, proszę sprawdzić ponownie słuch i umówić się z neurologiem. Mgr Anna Tońska-Szyfelbein Logopedia , Gdańsk. 67 poziom zaufania. Witam. 2 letnie dziecko powinno już mówić około 300 słów i budować proste zdania - tak podają
Tematem często poruszanym na forach internetowych, poświęconych rodzicom i dzieciom, jest problem zbyt głośnego mówienia, np. "Mój synek zna tylko jeden poziom natężenia dźwięku: głośno!". Z pewnością krzyk nie jest odpowiednim sposobem komunikowania się zarówno z rodziną oraz rówieśnikami. O to, jak poradzić sobie z małym krzykaczem, pytamy Martę Rumińską - pedagoga z sopockiej Szkoły Podstawowej dzieci mają w sobie mnóstwo radości i energii, którą często wyrażają poprzez głośne mówienie, krzyczenie. Często mogą nie zdawać sobie sprawy, że można mówić inaczej, że może to komuś przeszkadzać. Zastanówmy się jednak, czy my - rodzice - swoją postawą pokazujemy, w jaki sposób należy się komunikować, przekazywać własne myśli, emocje. Na co trzeba zwrócić uwagę podczas rozmowy z dzieckiem?Kontroluj swój sposób mówienia: dzieci uczą się przede wszystkim od dorosłych. Często nie zdajemy sobie sprawy, że podnosząc głos na dziecko, krzycząc do niego, wołając go z drugiego pokoju, przekazujemy mu wzór, którego sami nie chcemy z dzieckiem tak, aby was słyszało: w większości przypadków maluchy podnoszą głos, aby zwrócić na siebie naszą uwagę, chcą, byśmy w tym momencie wysłuchali tylko jego. Nie ignorujmy więc dziecka, przykucnijmy do poziomu malca i patrzmy mu w oczy, kiedy do nas mówi, pokażmy, że go spokojnie, grzecznie, tak jakbyś chciał, by mówiono do ciebie. Gdy nasz malec zachowuje się głośno, np. przy zabawie, podejdź do niego, przykucnij do jego poziomu i spokojnie poproś, by używało normalnego, umiarkowanego głosu. Potem pokaż mu, jaki głos masz na myśli, mówiąc "Lubię, gdy mówisz takim głosem".Próbujcie szeptać: aby ćwiczyć z dzieckiem kontrolowanie natężenia głosu, warto od czasu do czasu pobawić się, np. w krainę energię dziecka. Gdy zauważymy, że zabawa staje się coraz głośniejsza i krzyki dziecka zaczynają nas już denerwować, zainteresujmy dziecko spokojniejszą zabawą, np. plasteliną, dając mu puzzle, układankę, farby, słuch dziecka. Zdarza się również i tak, że maluch jest cały czas głośny i żadne działania nie dają rezultatu. Musimy wziąć pod uwagę, że nasza pociecha może nie słyszeć. U dzieci, które często przechodzą infekcje, w uchu może gromadzić się płyn, który utrudnia słyszenie. Warto więc skontaktować się ze specjalistą, aby upewnić się, że dziecko nie ma problemów ze dziecku odpowiedni czas i miejsce na krzyki: To, że nie lubimy krzyku, nie znaczy, że nasze dziecko w każdej sytuacji ma używać spokojnego głosu. Musimy zadbać, by nasza pociecha miała możliwość i wiedziała, gdzie może "poćwiczyć swoje puca :)". Zabierajmy dziecko na powietrze, plac zabaw, do parku, do lasu, może warto pomyśleć o zajęciach chóru lub drużyny należy się wystrzegać w procesie wyciszania dziecka?Nie oczekuj zmiany z dnia na dzień. Jeżeli dotychczas nasz maluch operował głośnym tonem, krzykiem, będzie potrzebował czasu i naszej pomocy, aby nauczyć się mówić inaczej. Za każdym razem, gdy dziecko do nas krzyczy, mówi podniesionym głosem, powtarzajcie regułkę "Gdy tak krzyczysz, nie słyszę co mówisz, o co mnie prosisz". Cierpliwie i systematycznie reagujmy, dawajmy przykłady swoim zachowaniem, a przede wszystkim nagradzajmy właściwy ton głosu. (Bardzo lubię, gdy mówisz do mnie takim głosem; Miło Cię słuchać).Nie podnoś głosu. Gdy dziecko mówi do nas głośno, krzyczy, zdarza nam się krzyczeć do niego jeszcze głośniej, wydaje nam się, że dopiero wtedy nas usłyszy. Zamiast tego podejdźmy i użyjmy spokojnego, wyciszonego głosu. Dzięki temu nasze dziecko łatwiej cię wysłucha, uspokoi się i będzie można z nim spokojnie porozmawiać. Spokojny ton, działa na dzieci jak lekarstwo :)Nie bierz tego do siebie. Głośne odzywanie się to normalne dziecięce zachowanie, które dzięki naszej pomocy z czasem minie. Gdy dziecko odkryje w sobie umiejętność wydawania różnych dźwięków, będzie wykorzystywać każdą okazję, by zademonstrować nowo nabyte umiejętności. Dziecko krzyczy nie po to, by nas zdenerwować, ale po to, by zwrócić na siebie zachęcać dzieci do cichszego mówienia. Nigdy nie podnośmy głosu, aby je przekrzyczeć. W ten sposób możemy tylko je nauczyć, że trzeba słuchać tego, kto mówi najgłośniej. Ściszając głos, skłonimy je do skupienia się na tym, co mówimy. W trudnych sytuacjach, związanych z procesem wychowania dziecka, warto sięgnąć po ciekawy poradnik. Z pewnością wartościową i godną polecenia jest pozycja autorstwa Elizabeth Pantley "Dyscyplina bez płaczu. Delikatne sposoby na zachęcenie dziecka do właściwych zachowań, bez marudzenia, złości i płaczu". Rozmawiała:
2 letnie dziecko nie mówi forum
