🐰 Jak Postępować Z Mężczyzną Unikającym Bliskości

CZYTELNIA - MĘŻCZYZNA ZA MUREM kahape - Pon 14 Wrz, 2015 14:31Temat postu: MĘŻCZYZNA ZA MUREMMĘŻCZYZNA ZA MUREM =========================== Jak zapobiec dramatom cierpiących z miłości kobiet? ------------------------------------------------------------------- Przeciwieństwa nawzajem się przyciągają. Najczęściej partnerem kobiety uzależnionej od miłości jest mężczyzna trudny, emocjonalnie niedostępny, unikający zaangażowania w związek. Dlaczego tak się dzieje i co z tego wynika? Zwykle oceniamy innych swoją miarą. Kochająca za bardzo kobieta, która poświęca swoje życie dla partnera, nie może zrozumieć jego zachowań. Im bardziej ona dąży do zbliżenia się z nim, tym bardziej on ucieka. A gdy – nie mogąc więcej znieść braku zaspokojenia swoich potrzeb, bliskości, czułości, troski i szacunku – rozstaje się z partnerem, jest zasypywana przez niego wyznaniami i dowodami miłości. Wybacza mu zdrady, upokorzenia, wierzy, że nastąpiła w nim cudowna przemiana. Znów przez jakiś czas są szczęśliwi. A potem wszystko wraca do normy. I rozstają się po raz kolejny, być może tym razem to on odchodzi - do innej kobiety. Jest też inny scenariusz dla kobiety kochającej za bardzo – związek trwa latami, a ona, mimo iż nie czuje się w nim dobrze, kontynuuje go, dając z siebie partnerowi coraz więcej i więcej. W imię miłości, wiecznie czekając na to, że on się wreszcie zmieni. Toksyczny związek Toksyczne związki, nie mające nic wspólnego z partnerstwem, opartym na prawdziwej miłości, są pełne niebiańskich rozkoszy i piekielnych męczarni bądź też relacją dwóch mieszkających pod wspólnym dachem zupełnie obcych sobie osób. Związki takie tworzą ludzie emocjonalnie niedojrzali, którzy nie mają kontaktu ze sobą, ze swoim wnętrzem, swoimi uczuciami. To właśnie uniemożliwia im nawiązywanie zdrowych, dojrzałych relacji z innymi. Dojrzałych, czyli opartych na wzajemnej bliskości. Zimny racjonalista ---------------------------- Kobiety, które czują spełnienie w swoim życiu poprzez znalezienie "drugiej połówki", nie potrafią pojąć, że połączenie się z tą "drugą połówką" napawa kogoś panicznym strachem. Mężczyzna unikający bliskości za wszelką cenę chce zachować swoją indywidualność i uniknąć brania odpowiedzialności za innych. Zachowuje dystans, jest zamknięty w sobie, buduje wokół siebie mur. Chce być samowystarczalny – nikogo nie potrzebować, wobec nikogo nie mieć zobowiązań. Jego podstawową strategią życiową jest zapewnienie sobie poczucia bezpieczeństwa, a kontakt z innymi ludźmi jest dla niego niebezpieczny, ponieważ niesie ryzyko zranienia. Cechuje go nieufność w stosunku do ludzi, oschłość, a wszelkie przejawy uczuć skierowane do niego odbiera z zażenowaniem, węsząc podstęp. Sam uczuć wyrażać nie potrafi, co więcej, uważa to za rzecz wstydliwą, kobiecą. Zimny racjonalista, często bardzo rozwinięty intelektualnie, nie ma za grosz empatii. Krzywdząc innych, nie ma poczucia winy, on po prostu nic nie czuje. Człowiek w masce -------------------------------- Potwór? Nie. Nieszczęśliwy człowiek, który nie zaznał od rodziców dojrzałej miłości w dzieciństwie. Pozbawiony rodzicielskiej troski, jako mały chłopiec nauczył się troszczyć o siebie sam. Często wziął na siebie odpowiedzialność także za szczęście rodziców. Został pozbawiony dziecięcej beztroski, wynikającej z poczucia bezpieczeństwa i bycia kochanym takim, jaki jest. Nie nauczył się być po prostu sobą. Karcony za wyrażanie uczuć, zablokował je w sobie. Całkowicie zależny od rodziców, zamknął w swoim wnętrzu złość za wyrządzone przez nich krzywdy, które boleśnie odczuwał jako dziecko. Wykształcił w sobie lęk przed bliskością, bo zobaczył, że otwieranie się przed innymi ma dla niego wyłącznie niekorzystne następstwa. W życiu dorosłym zraniony chłopiec założył maskę, by inni nigdy nie zobaczyli, co naprawdę czuje. Z czasem sam przestał czuć cokolwiek, a jedynym sposobem jego reakcji na otaczający świat pozostała agresja. Wszystkie inne emocje nauczył się kontrolować, tłumić w zarodku, jako coś dla niego niebezpiecznego, grożącego utratą maski. Agresja stała się dla niego sposobem obrony, gdy ktoś usiłuje mu ją zdjąć. Grunt to wolność ------------------------ Mężczyzna unikający bliskości szuka przede wszystkim krótkich, intensywnych, opartych na seksie i romantycznej oprawie związków. Jeśli spotka kobietę, której chodzi o to samo, relacja trwa jakiś czas, aż nawzajem się sobie znudzą. Małżeństwo uważa za przestarzałą instytucję, jest przekonany, że i tak przecież małżonkowie się zdradzają. Naczelną wyznawaną przez niego wartością jest wolność – nie wyobraża sobie bycia wiernym w związku. Sytuacja się zmienia, gdy spotyka kobietę, która kocha za bardzo. W mężczyźnie odzywa się nieuświadomiony lęk przed samotnością, potrzeba posiadania czułej i troskliwej opiekunki, którą nigdy dla niego nie była matka. A ona tę rolę znakomicie odgrywa. Często jest od niego starsza, bardziej doświadczona, umiejąca lepiej sobie radzić z życiowymi problemami. Dla niej to idealny partner, bo kobieta, która kocha za bardzo, szuka słabego partnera, aby się móc nim opiekować i poprzez tę opiekę zapewnić sobie jego miłość. Tylko że mężczyzna unikający bliskości tak naprawdę oczekuje od niej miłości bezwarunkowej. Żeby go kochała takim, jaki jest, nie oczekując niczego w zamian - bo on dawać nie potrafi i w dalszym ciągu swoją wolność stawia na pierwszym miejscu. Dopóki kobieta pogrąża się we współuzależnieniu i zaspokaja jego potrzeby – wszystko gra. Jeśli jednak zacznie wymagać czegoś dla siebie, jeśli nie spodobają się jej jego zachowania, na przykład flirty z innymi kobietami, szastanie pieniędzmi, poświęcanie całego wolnego czasu na uprawianie swojego hobby, grać przestaje. Dochodzi do sprzeczek, kłótni, awantur. On nie ma zamiaru rezygnować ze swojego stylu życia, ona coraz bardziej cierpi, ale nie potrafi się z nim rozstać. U wielu mężczyzn unikających bliskości z czasem rozwija się nienawiść do kobiet. Po pierwsze, nienawidzą ich, bo ich potrzebują dla potwierdzenia własnej męskości. Po drugie, ponieważ nigdy się przed sobą nie przyznają, że to ich zachowanie doprowadziło do rozpadu związku. Odchodząc od partnerki, zyskują potwierdzenie, że wszystkie kobiety są takie same. Zaborcze i godzące w ich wolność. Oddzielając seks od uczuć, mężczyźni unikający bliskości traktują kobiety jako obiekty służące zaspokajaniu ich pożądania. Gra wstępna, służące intymnemu zbliżeniu, jest dla nich stratą czasu, a po spełnionym akcie najchętniej kobiety jak najszybciej by się pozbyli. Pieszczoty i okazywanie czułości partnerce są im obce, bo zawsze obcy jest ktoś będący tylko obiektem. Mało, mało ----------------- Związek kobiety z mężczyzną unikającym bliskości jest dla niej wiecznym niezaspokojeniem, oczekiwaniem na czuły gest, przytulenie, ciepłe słowa. I dawaniem z siebie wszystkiego, bo jej partner jest ciągle niepewny jej uczuć. Nie mając kontaktu z własnymi uczuciami, w głębi duszy uważający się za niewartego miłości, bez przerwy wymaga od niej potwierdzenia. Warto tu przypomnieć słowa piosenki Kory Jackowskiej: Oddałam Ci serce, oddałam Ci ciało, odchodzisz i mówisz: mało, mało, mało. Obsesyjna zazdrość to również jedna z konsekwencji lęku przed bliskością. Totalny brak zaufania do drugiego człowieka, do partnerki, może objawić się poprzez ciągłe jej sprawdzanie, szpiegowanie, zarzuty niewierności. Mężczyzna wpada w swoją własną pułapkę, często dokonując projekcji swojego stylu życia na kobietę, z którą się związał. Izolacja emocjonalna, wybuchy agresji, upokorzenia, zaniedbywanie, brak szacunku, egoizm, zdrady, nałogi partnera – to może wytrzymać tylko kobieta, która kocha za bardzo. Takie toksyczne związki potrafią trwać bardzo długo, albo burzliwie rozpadają się po krótkim czasie. Rany kobiety po rozstaniu z takim partnerem pogłębia niemożliwość zrozumienia, dlaczego ten, którego kochała, tak ją traktował. Lęk przed… ------------------- Paradoksalnie, kobieta, która kocha za bardzo, ma w sobie również lęk przed bliskością, tyle że nieuświadomiony, gdyż jej uświadomionym lękiem jest lęk przed samotnością. Nie zdaje sobie sprawy, że to właśnie jej podświadomość zadziałała, gdy wybrała sobie za partnera mężczyznę niedojrzałego, trudnego, zamkniętego w sobie. Często ich relacja zaczęła się od seksu, który utożsamiła z miłością. Dopiero podczas poznawania siebie w gabinecie psychoterapeuty dochodzi do wniosku, że ona też boi się bliskości. Odsłonięcia się przed drugim człowiekiem z obawy przed zranieniem. Dociera do niej, że w związku odgrywała rolę – rolę kochającej matki, by poprzez poświęcenie zasłużyć na miłość. Powtarzała schemat znany jej z dzieciństwa. Czy może zdarzyć się cud? ------------------------------------- Czy jest jakiś sposób, w jaki kobieta, która związała się z mężczyzną unikającym bliskości, może go zmienić? Tą nadzieją żyje wiele partnerek, wierząc, że ich miłość zdolna jest do dokonania cudów. Odpowiedź jest brutalna, ale im szybciej kobieta skonfrontuje się z prawdą, tym szybciej wyjdzie z toksycznego związku. Nikt nie ma takiej mocy, by zmienić drugiego człowieka. Mężczyzna unikający bliskości może się zmienić tylko wtedy, gdy sam zechce zdjęć swoją maskę, zdecyduje się na dotarcie do swojego wewnętrznego, wywodzącego się z dzieciństwa bólu. Do swoich zablokowanych uczuć. Wtedy dopiero, poprzez własne cierpienia, uświadomienie sobie krzywd, jakich zaznał od matki i ojca i wyrzucenie z siebie tego, co przez lata trawiło go od środka, jest w stanie emocjonalnie dojrzeć. Eugenia Herzyk jest prezesem Fundacji Kobiece Serca ( organizującej kompleksową pomoc psychoterapeutyczną dla kobiet uzależnionych od miłości.

Budowanie bliskości w związku – Psycholog Online. Budowanie wzajemnej bliskości wymaga zaufania. Trzeba rzeczywiście coś robić a nie tylko chcieć i mieć nadzieję. Szczerość i otwarcie drugiej Osoby można najskuteczniej zyskać, pokazując jak to się robi.

Często obserwujemy w życiu takie sytuacje, które mogą wprawić w osłupienie, powiedzmy że są dwie pary, w jednej kobieta z zachwytem patrzy na swego partnera i okazuje mu miłość na każdym kroku, w drugiej żona traktuje męża ze zniecierpliwieniem czy wręcz irytacją i ostrym głosem wydaje mu polecenia. I teraz zagadka, który z panów jest bardziej wpatrzony w swoją żonę? Na pewno najczęściej nie ten pierwszy, lecz ten od którego żona tyle wymaga. Możemy to uzasadniać na wiele sposobów. Najczęściej chodzi o to, jak twierdzą specjaliści, ze mężczyzna jest zdobywcą, a w pierwszym opisanym przypadku nie ma już co zdobywać. Ale sprawa nie jest taka prosta. Przyjrzyjmy się poniższej bajkę o pięknej królewnie zamkniętej w wieży? Długo czekała na swojego królewicza, a kiedy wreszcie przybył, nie mógł się do niej dostać. Królewna tak długo zapuszczała włosy, aż mogła zrobić warkocz, po którym wspiął się ukochany. Wszystko skończyło się dobrze, pozostaje jednak pytanie: kto kogo uratował? Przecież to ona musiała zrobić więcej. Historyjka ta przypomina wiele współczesnych kobiet, których celem w życiu jest ratowanie mężczyzny. Rzecz jasna nie chodzi tu o tak ekstremalne wydarzenia, ale o szarą rzeczywistość. Jak to wygląda w praktyce? Przekonujemy siebie, że chociaż nasz mężczyzna nie daje nam tego, czego pragniemy to warto trwać w tym związku. Twierdzimy, że nikt nigdy nie kochał naszego partnera, a my go kochamy i przez to on się zmieni. Mówimy sobie, że nasz mężczyzna potrzebuje tylko trochę czasu , aby uporządkować sobie swoje sprawy codzienne i uczuciowe, powtarzamy to co najmniej raz w miesiącu. Wierzymy ,że nikt tak dobrze nie zna naszego mężczyzny jak my i tym stwierdzeniem tłumaczymy innym jego błędy. Wszystko to powoduje, że jesteśmy sfrustrowane, czujemy się niekochane, często niepotrzebne i źle traktowane. Oczywiście nie ma nic złego w pomaganiu ukochanej osobie, wręcz przeciwnie. Po to przecież jesteśmy razem, aby wspierać się wzajemnie. Ale niezwykle ważne jest abyśmy pracowali jak pomagam tobie, ty mnie i przez to jest nam łatwiej. Jeśli chcemy mieć bardziej satysfakcjonujące życie uczuciowe musimy przestać ratować się co same tracimy poświęcając mu całą energię i czas. Skoncentrujmy się na własnym życiu i na własnej karierze a nie na życiu i karierze swojego partnera. Przestańmy go usprawiedliwiać i tłumaczyć. Być może wtedy się okaże, że świetnie sobie w życiu radzi i nie potrzebuje żadnego zamiast tłumaczyć partnera przed całym światem i przed sobą, poświecimy tę energię na samodoskonalenie, to nie dość, że partner nabierze do nas szacunku, to jeszcze zatęskni za naszą uwagą, którą przenieśliśmy w inne rejony. Będzie zabiegał o nasz czas. Oczywiście nie należy koniecznie być nieprzyjemną bo wtedy prędzej czy później partner będzie miał dość, ale dobrze jest czasem, na chwilę ochłodzić stosunki. Dla wspólnego dobra. Mężczyźni lubią wyzwania. Czyli jak zawsze złoty środek jest najlepszy i czasem można być zołzą po to, by potem przeistoczyć się w anioła.

Niedawno potępiliście kobiety, które związały się związkami z żonatymi mężczyznami. Ale tutaj w twoim życiu był "oblany" książę, bez którego nie myślisz o swoim istnieniu. Staje się jasne, że wszystkie nadzieje na własną rodzinę nie mogą się spełnić, a jednocześnie myśli o tym, jak prawidłowo rozstać się z Niedawno spotkalam sie z 2 lata starszym mezczyzna poznanym na portalu byla sympatyczna,czulam sie mi na bardzo dojrzalej relacji,o czym go poinformowalam. Na 2 spotkaniu dotykal moich dloni, a na 4 usiadl obok mnie na kanapie w kawiarni i przytulal sie dowiedziec,czy to nie za wczesnie? Czy pozwalac sie obejmowac mezczyznie,ktorego znam kilka dni?Widze,ze liczy sie z mimi uczuciami,mimo to mam watpliwosci,czy postepuje o rade. KOBIETA, 22 LAT ponad rok temu Przywiązywanie wagi do cudzych opinii Jeśli ma Pani wątpliwości, czuje się nieswojo. w tej sytuacji, to myślę, że najlepiej będzie powiedzieć o tym wprost. Ma Pani do tego prawo. Każdy z nas ma inne granice jeśli chodzi o bliskość jednej osoby przytulanie się na czwartym spotkaniu wydaje się naturalne, dla innej osoby jest to naturalne dopiero po miesiącu znajomości. Jednak najważniejsze jest respektowanie granic bliskości fizycznej partnera i nie przekraczanie ich. Proszę zaufać sobie, jeśli ma Pani wątpliwości " pyta Pani czy to nie za wcześnie", to pewnie jest to jakiś sygnał, który warto wziąć pod uwagę. Pozdrawiam 0 Dzień dobry, Proszę Pani, to w jakim tempie będzie rozwijać się Pani relacja, zależy od Pani ( w dużej mierze). Może pytanie polega na tym jakiego kontaktu i bliskości Pani potrzebuje, czego Pani szuka? Może warto się nad tym zastanowić? 0 Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Blokada przed bliższymi kontaktami z mężczyznami – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski Jak interpretować zachowanie mężczyzny? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej Jak zachować się w takiej sytuacji przy mężczyźnie, który jest o 20 lat starszy? – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski Przyjaźń pomiędzy kobietą a mężczyzną – odpowiada Mgr Bogumiła Konieczna Co jest powodem braku bliskości podczas spotkań z nowo poznanym mężczyzną? – odpowiada Dariusz Pysz-Waberski Jak zaufać od nowa mężczyźnie? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej Trudności w nawiązaniu emocjonalnej bliskości z mężczyzną – odpowiada Mgr Katarzyna Włoch Brak kontaktu z bliską osobą a leczenie psychiatryczne – odpowiada Mgr Tomasz Furgalski Czy mężczyzna jest introwertykiem? – odpowiada Mgr Bożena Waluś Jak ufać mężczyźnie? – odpowiada Mgr Bożena Waluś artykuły Jak postępować z mężczyzna który ma depresję? Aby zadbać o siebie, warto: uświadomić sobie ograniczoność swojego wpływu na myśli, emocje i zachowania partnera. nie brać zbyt dużo odpowiedzialności za naprawę życia partnera. ustalić z partnerem zakres i granice pomocy. Często padającym pytaniem jest: jak przyciągać mężczyzn? Dlatego w tym wpisie postaram się przybliżyć Ci w jaki sposób masz przyciągać do siebie wartościowych mężczyzn. Niektóre kobiety mają z tym duży problem i nie mogą poznać właściwego mężczyzny. Jeśli Ty także masz z tym problem lub chcesz dowiedzieć się czegoś więcej to zapraszam do zapoznania się z tym artykułem. Zostać księżniczką? Niektóre kobiety szybko starają się wejść w rolę księżniczki, uważają, że samo ich bycie sprawi, że mężczyźni będą pojawiać się na ich horyzoncie. Niestety tak się nie dzieje. Ponieważ mężczyźni mający niższą samoocenę nigdy nie podejdą do takiej kobiety żeby ją poznać, za bardzo się jej boją. Natomiast mężczyźni o wysokiej wartości gdy zaczną rozmawiać z taką kobietą, szybko odniosą wrażenie, że jest to typ kobiety chcącej by świat kręcił się wokół niej. Wówczas dają sobie spokój, nikt nie chce tworzyć związku z dziewczyną, która będzie tylko wymagać i stawiać swoje warunki. Odpowiednia samoocena! Inną przyczyną z której wynika, że mężczyźni nie interesują się daną kobietą jest to jej niska samoocena. Kobieta mająca niską samoocenę automatycznie przestaje być atrakcyjna dla mężczyzn, może pociągać ich jedynie seksualnie, ale nigdy wartościowy mężczyzna nie stworzy z nią związku. Są kobiety, które ciągle mówią o swoich problemach i narzekają na wszystko, większość mężczyzn ucieka od takich kobiet, ponieważ dobrze wiedzą, że gdy będą razem to jej problemy staną się ich wspólnymi problemami. Zmień dotychczasowe myślenie Gdy naprawdę chcesz poznać wartościowego mężczyznę to przestaw swoje nastawienia na właściwe. Widząc atrakcyjnego mężczyznę nie bój się okazać mu odrobiny swojego zainteresowania, złapać kontakt wzrokowy i uśmiechnąć się. Niektórzy mężczyźni wypatrują takich sygnałów i jeśli ich nie otrzymują to nie podchodzą do kobiet. Sama również musisz być otwarta na nowe znajomości, z chęcią rozmawiaj z facetami. Im więcej z nimi rozmawiasz tym większą pewność siebie zyskujesz. Pozytywny nastrój – Twój wabik! Zawsze staraj się być w pozytywnym nastroju. Twoja mina nie może wyrażać smutku, niezadowolenia, gniewu czy przerażenia. Wszędzie gdzie idziesz masz możliwość poznawania nowych ludzi, czy są to imprezy, zakupy, spacer itd. Staraj się wyobrazić, że otacza Cię aura pozytywnej energii. Każdy mężczyzna chce poznawać kobiety potrafiące się cieszyć ze swojego życia i chcące się dzielić tym szczęściem. Nie udawaj księżniczki obrażonej na cały świat, bo to nie działa. Gdy rozmawiasz z mężczyzną, staraj się poruszać pozytywne tematy, bez narzekania i opowiadania smutnych historyjek. Gdy spotykasz się na randce z nowo poznanym facetem, to również musisz być pozytywnie nastawiona do tego spotkania. Wrażenie jakie zrobisz na tym spotkaniu będzie bardzo ważne, jeśli skupisz się tylko na opowiadaniu o swoich problemach, o tym jak Ci ciężko, jaki to świat jest zły, to mężczyzna oceni Cię jako dziewczynę mającą same problemy. Pierwsza ocena jest zawsze bardzo pozorna, więc dołóż wszelkich starań żebyś kojarzyła się pozytywnie. Oczywiście temat ten jest bardzo wyczerpujący, tutaj jednak skupiłem się na absolutnych podstawach, tak byś mogła zrozumieć w jaki sposób mężczyźni Cię odbierają. Wprowadź to do swojego życia, a sama zauważysz różnicę w odbiorze swojej osoby przez facetów. Powodzenia. Ogłoszenie na Facebooku dla UE! Musisz się zalogować, aby przeglądać i publikować komentarze na FB! Dlatego też ludzie z przywiązaniem unikającym starają się nie angażować zbytnio w związki. Podobieństwo między narcyzmem a przywiązaniem unikającym. Jak widać, narcyzm i przywiązanie unikające to dwie skrajnie różne rzeczywistości. Jednak ich codzienne przejawy, zwłaszcza w związkach, mogą być podobne i przez to mylące.

MĘŻCZYZNA ZA MUREM =========================== Jak zapobiec dramatom cierpiących z miłości kobiet? ------------------------------------------------------------------- Przeciwieństwa nawzajem się przyciągają. Najczęściej partnerem kobiety uzależnionej od miłości jest mężczyzna trudny, emocjonalnie niedostępny, unikający zaangażowania w związek. Dlaczego tak się dzieje i co z tego wynika? Zwykle oceniamy innych swoją miarą. Kochająca za bardzo kobieta, która poświęca swoje życie dla partnera, nie może zrozumieć jego zachowań. Im bardziej ona dąży do zbliżenia się z nim, tym bardziej on ucieka. A gdy – nie mogąc więcej znieść braku zaspokojenia swoich potrzeb, bliskości, czułości, troski i szacunku – rozstaje się z partnerem, jest zasypywana przez niego wyznaniami i dowodami miłości. Wybacza mu zdrady, upokorzenia, wierzy, że nastąpiła w nim cudowna przemiana. Znów przez jakiś czas są szczęśliwi. A potem wszystko wraca do normy. I rozstają się po raz kolejny, być może tym razem to on odchodzi - do innej kobiety. Jest też inny scenariusz dla kobiety kochającej za bardzo – związek trwa latami, a ona, mimo iż nie czuje się w nim dobrze, kontynuuje go, dając z siebie partnerowi coraz więcej i więcej. W imię miłości, wiecznie czekając na to, że on się wreszcie zmieni. Toksyczny związek Toksyczne związki, nie mające nic wspólnego z partnerstwem, opartym na prawdziwej miłości, są pełne niebiańskich rozkoszy i piekielnych męczarni bądź też relacją dwóch mieszkających pod wspólnym dachem zupełnie obcych sobie osób. Związki takie tworzą ludzie emocjonalnie niedojrzali, którzy nie mają kontaktu ze sobą, ze swoim wnętrzem, swoimi uczuciami. To właśnie uniemożliwia im nawiązywanie zdrowych, dojrzałych relacji z innymi. Dojrzałych, czyli opartych na wzajemnej bliskości. Zimny racjonalista ---------------------------- Kobiety, które czują spełnienie w swoim życiu poprzez znalezienie "drugiej połówki", nie potrafią pojąć, że połączenie się z tą "drugą połówką" napawa kogoś panicznym strachem. Mężczyzna unikający bliskości za wszelką cenę chce zachować swoją indywidualność i uniknąć brania odpowiedzialności za innych. Zachowuje dystans, jest zamknięty w sobie, buduje wokół siebie mur. Chce być samowystarczalny – nikogo nie potrzebować, wobec nikogo nie mieć zobowiązań. Jego podstawową strategią życiową jest zapewnienie sobie poczucia bezpieczeństwa, a kontakt z innymi ludźmi jest dla niego niebezpieczny, ponieważ niesie ryzyko zranienia. Cechuje go nieufność w stosunku do ludzi, oschłość, a wszelkie przejawy uczuć skierowane do niego odbiera z zażenowaniem, węsząc podstęp. Sam uczuć wyrażać nie potrafi, co więcej, uważa to za rzecz wstydliwą, kobiecą. Zimny racjonalista, często bardzo rozwinięty intelektualnie, nie ma za grosz empatii. Krzywdząc innych, nie ma poczucia winy, on po prostu nic nie czuje. Człowiek w masce -------------------------------- Potwór? Nie. Nieszczęśliwy człowiek, który nie zaznał od rodziców dojrzałej miłości w dzieciństwie. Pozbawiony rodzicielskiej troski, jako mały chłopiec nauczył się troszczyć o siebie sam. Często wziął na siebie odpowiedzialność także za szczęście rodziców. Został pozbawiony dziecięcej beztroski, wynikającej z poczucia bezpieczeństwa i bycia kochanym takim, jaki jest. Nie nauczył się być po prostu sobą. Karcony za wyrażanie uczuć, zablokował je w sobie. Całkowicie zależny od rodziców, zamknął w swoim wnętrzu złość za wyrządzone przez nich krzywdy, które boleśnie odczuwał jako dziecko. Wykształcił w sobie lęk przed bliskością, bo zobaczył, że otwieranie się przed innymi ma dla niego wyłącznie niekorzystne następstwa. W życiu dorosłym zraniony chłopiec założył maskę, by inni nigdy nie zobaczyli, co naprawdę czuje. Z czasem sam przestał czuć cokolwiek, a jedynym sposobem jego reakcji na otaczający świat pozostała agresja. Wszystkie inne emocje nauczył się kontrolować, tłumić w zarodku, jako coś dla niego niebezpiecznego, grożącego utratą maski. Agresja stała się dla niego sposobem obrony, gdy ktoś usiłuje mu ją zdjąć. Grunt to wolność ------------------------ Mężczyzna unikający bliskości szuka przede wszystkim krótkich, intensywnych, opartych na seksie i romantycznej oprawie związków. Jeśli spotka kobietę, której chodzi o to samo, relacja trwa jakiś czas, aż nawzajem się sobie znudzą. Małżeństwo uważa za przestarzałą instytucję, jest przekonany, że i tak przecież małżonkowie się zdradzają. Naczelną wyznawaną przez niego wartością jest wolność – nie wyobraża sobie bycia wiernym w związku. Sytuacja się zmienia, gdy spotyka kobietę, która kocha za bardzo. W mężczyźnie odzywa się nieuświadomiony lęk przed samotnością, potrzeba posiadania czułej i troskliwej opiekunki, którą nigdy dla niego nie była matka. A ona tę rolę znakomicie odgrywa. Często jest od niego starsza, bardziej doświadczona, umiejąca lepiej sobie radzić z życiowymi problemami. Dla niej to idealny partner, bo kobieta, która kocha za bardzo, szuka słabego partnera, aby się móc nim opiekować i poprzez tę opiekę zapewnić sobie jego miłość. Tylko że mężczyzna unikający bliskości tak naprawdę oczekuje od niej miłości bezwarunkowej. Żeby go kochała takim, jaki jest, nie oczekując niczego w zamian - bo on dawać nie potrafi i w dalszym ciągu swoją wolność stawia na pierwszym miejscu. Dopóki kobieta pogrąża się we współuzależnieniu i zaspokaja jego potrzeby – wszystko gra. Jeśli jednak zacznie wymagać czegoś dla siebie, jeśli nie spodobają się jej jego zachowania, na przykład flirty z innymi kobietami, szastanie pieniędzmi, poświęcanie całego wolnego czasu na uprawianie swojego hobby, grać przestaje. Dochodzi do sprzeczek, kłótni, awantur. On nie ma zamiaru rezygnować ze swojego stylu życia, ona coraz bardziej cierpi, ale nie potrafi się z nim rozstać. U wielu mężczyzn unikających bliskości z czasem rozwija się nienawiść do kobiet. Po pierwsze, nienawidzą ich, bo ich potrzebują dla potwierdzenia własnej męskości. Po drugie, ponieważ nigdy się przed sobą nie przyznają, że to ich zachowanie doprowadziło do rozpadu związku. Odchodząc od partnerki, zyskują potwierdzenie, że wszystkie kobiety są takie same. Zaborcze i godzące w ich wolność. Oddzielając seks od uczuć, mężczyźni unikający bliskości traktują kobiety jako obiekty służące zaspokajaniu ich pożądania. Gra wstępna, służące intymnemu zbliżeniu, jest dla nich stratą czasu, a po spełnionym akcie najchętniej kobiety jak najszybciej by się pozbyli. Pieszczoty i okazywanie czułości partnerce są im obce, bo zawsze obcy jest ktoś będący tylko obiektem. Mało, mało ----------------- Związek kobiety z mężczyzną unikającym bliskości jest dla niej wiecznym niezaspokojeniem, oczekiwaniem na czuły gest, przytulenie, ciepłe słowa. I dawaniem z siebie wszystkiego, bo jej partner jest ciągle niepewny jej uczuć. Nie mając kontaktu z własnymi uczuciami, w głębi duszy uważający się za niewartego miłości, bez przerwy wymaga od niej potwierdzenia. Warto tu przypomnieć słowa piosenki Kory Jackowskiej: Oddałam Ci serce, oddałam Ci ciało, odchodzisz i mówisz: mało, mało, mało. Obsesyjna zazdrość to również jedna z konsekwencji lęku przed bliskością. Totalny brak zaufania do drugiego człowieka, do partnerki, może objawić się poprzez ciągłe jej sprawdzanie, szpiegowanie, zarzuty niewierności. Mężczyzna wpada w swoją własną pułapkę, często dokonując projekcji swojego stylu życia na kobietę, z którą się związał. Izolacja emocjonalna, wybuchy agresji, upokorzenia, zaniedbywanie, brak szacunku, egoizm, zdrady, nałogi partnera – to może wytrzymać tylko kobieta, która kocha za bardzo. Takie toksyczne związki potrafią trwać bardzo długo, albo burzliwie rozpadają się po krótkim czasie. Rany kobiety po rozstaniu z takim partnerem pogłębia niemożliwość zrozumienia, dlaczego ten, którego kochała, tak ją traktował. Lęk przed… ------------------- Paradoksalnie, kobieta, która kocha za bardzo, ma w sobie również lęk przed bliskością, tyle że nieuświadomiony, gdyż jej uświadomionym lękiem jest lęk przed samotnością. Nie zdaje sobie sprawy, że to właśnie jej podświadomość zadziałała, gdy wybrała sobie za partnera mężczyznę niedojrzałego, trudnego, zamkniętego w sobie. Często ich relacja zaczęła się od seksu, który utożsamiła z miłością. Dopiero podczas poznawania siebie w gabinecie psychoterapeuty dochodzi do wniosku, że ona też boi się bliskości. Odsłonięcia się przed drugim człowiekiem z obawy przed zranieniem. Dociera do niej, że w związku odgrywała rolę – rolę kochającej matki, by poprzez poświęcenie zasłużyć na miłość. Powtarzała schemat znany jej z dzieciństwa. Czy może zdarzyć się cud? ------------------------------------- Czy jest jakiś sposób, w jaki kobieta, która związała się z mężczyzną unikającym bliskości, może go zmienić? Tą nadzieją żyje wiele partnerek, wierząc, że ich miłość zdolna jest do dokonania cudów. Odpowiedź jest brutalna, ale im szybciej kobieta skonfrontuje się z prawdą, tym szybciej wyjdzie z toksycznego związku. Nikt nie ma takiej mocy, by zmienić drugiego człowieka. Mężczyzna unikający bliskości może się zmienić tylko wtedy, gdy sam zechce zdjęć swoją maskę, zdecyduje się na dotarcie do swojego wewnętrznego, wywodzącego się z dzieciństwa bólu. Do swoich zablokowanych uczuć. Wtedy dopiero, poprzez własne cierpienia, uświadomienie sobie krzywd, jakich zaznał od matki i ojca i wyrzucenie z siebie tego, co przez lata trawiło go od środka, jest w stanie emocjonalnie dojrzeć. Eugenia Herzyk jest prezesem Fundacji Kobiece Serca ( organizującej kompleksową pomoc psychoterapeutyczną dla kobiet uzależnionych od miłości.

. 217 62 214 514 71 173 368 51

jak postępować z mężczyzną unikającym bliskości